Σίκινος

Νησί των Κυκλάδων. Βρίσκεται ανάμεσα στη Φολέγανδρο και την Ίο (έκταση 41,03 τ. χλμ., κάτ. 267). Υπάγεται διοικητικά στην επαρχία θήρας του νομού Κυκλάδων. Το νησί παράγει, σε μικρές ποσότητες, κρασί, λάδι, σύκα, μέλι και όσπρια. Το σιτάρι της Σ. θεωρείται το καλύτερο στη Μεσόγειο. Άριστης ποιότητας είναι και η σμύριδά του. Η Σ. οφείλει το όνομά της στο μυθικό Σίκινo, γιο του βασιλιά της Λήμνου, Θόαντα. Παλιότερα ονομαζόταν Οινόη. Κατά την παράδοση, όταν οι γυναίκες της Λήμνου αποφάσισαν να σφάξουν τους πατέρες τους και όλους τους άντρες, η κόρη του Θόαντα Υψιπύλη, έβαλε τον πατέρα της μέσα σ’ ένα κιβώτιο και το έριξε στη θάλασσα. Τα κύματα έριξαν το κιβώτιο στις ακτές του νησιού και ο Θόας σώθηκε από ψαράδες. Παντρεύτηκε αργότερα τη Νηίδα με την οποία έκανε ένα γιο το Σίκινο, που βασίλεψε στο νησί. Βέβαιο πάντως είναι ότι η Σ. αποικίστηκε από Ίωνες, που ήρθαν από τη Λήμνο, γι’ αυτό και οι επιγραφές της είναι ιωνικής διαλέκτου. Από μερικές όμως επιγραφές σε δωρική διάλεκτο συμπεραίνεται ότι στο νησί είχαν κάποτε κυριαρχήσει και οι Δωριείς. Στη Σ. λατρεύονταν ο Πύθιος Απόλλων, ο Αγοραίος Eρμής και ο Σαβάζιος Διόνυσος. Το 425 ήταν φόρου υποτελής στους Αθηναίους και στα ρωμαϊκά χρόνια χρησαμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας. Στην περιοχή της αρχαίας πόλης, σώζονται τμήματα των τειχών, δεξαμενές και θεμέλια από κτίσματα. Έχει επίσης διασωθεί και ο ναός του Πύθειου Απόλλωνα που έχει μεταβληθεί σε χριστιανική εκκλησία. Στα νεώτερα χρόνια η Σ., που ανήκε στη Βυζαντινή αυτοκρατορία, κατακτήθηκε από τους Φράγκους (1207) και προσαρτήθηκε στο δουκάτο της Νάξου. Το 1262 ξαναγύρισαν οι Βυζαντινοί αλλά το 1307 κυριεύτηκε από τον ισπανικό οικό των Ντακορώνια, στην εξουσία του οποίου έμεινε ως το 1464. Στη συνέχεια κατακτήθηκε από τον οίκο των Γοζαδίνων και το 1537 από τους Τούρκους του Χαϊρεδίν Βαρβαρόσα. Στην κυριαρχία των Τούρκων παράμεινε ως το ρωσοτουρκικό πόλεμο οπότε την κατέλαβαν οι Ρώσοι (1770-1774). Στα χρόνια της τουρκοκρατίας είχαν εγκατασταθεί εκεί πολλοί Γάλλοι πειρατές. Ο μόνος αξιόλογος οικισμός του νησιού είναι η Χώρα (231 κάτ.), που λέγεται επίσημα Σ. Είναι έδρα της ομώνυμης κοινότητας (43 τ. χλμ.), στην οποία ανήκει και το χωριό Αλοπρόνοια (υψόμ. 20 μ.). Γενική άποψη της Χώρας της Σικίνου. Τα μικρά εκκλησάκια τα βρίσκει κανείς σε κάθε γωνιά του νησιού. Οι όμορφες πλαζ της Σικίνου φιλοξενούν κάθε χρόνο χιλιάδες ντόπιους και ξένους. Μία από τις παραλίες της Σικίνου.